سنتور
سنتور دارای یک جعبه ذورنقه ای شکل و تو خالی، موسوم به جعبه رزنانس (تشدید کننده) است که از چوب ساخته می شود.
داخل این جعبه چهار الی پنج قطعه چوب استوانه ای شکل بین صفحه رو و زیر به نام "پل" به صورت عمود قرار می گیرد. چوب های رو و زیر سنتور را "صفحه" می گویند. در دو سمت راست و چپ صفحه رو، دو قطعه چوب به نام "شیطانک" که روی هرکدام مفتولی فلزی قرار دارد، نصب می شود. بر روی صفحه سمت راست کلاف، مفتول هایی ضخیم به نام "گوشی" و بر روی صفحه سمت چپ کلاف، مفتول های باریک تری به اسم سیم گیر وجود دارد. بر روی سطح فوقانی، دو ردیف خرک 9 تایی از جنس چوب قرار دارد بر روی ردیف راست که نزدیکتر به کناره راست ساز است سیم های زرد و بر روی ردیف چپ که کمی بیشتر با کناره چپ فاصله دارد سیم های سفید بسته می شوند و روی هر خرک چه زرد و چه سفید چهار رشته سیم هم کوک و هم صدا عبور می کنند روی تمامی خرک ها هم مفتول های فلزی قرار می گیرند فاصله بین خرک های ردیف چپ تا شیطانک سمت چپ را "پشت خرک" می نامند.
برای کوک کردن ساز وسیله ای فلزی به اسم "کلید" لازم است که به وسیله آن گوشی ها را به راست یا چپ می چرخانند.
برای نواختن ساز از دو قطعه چوب به نام "مضرا" استفاده می کنیم. مضراب از سه قسمت تشمیل شده: سرمضرا، ساقه مضراب و حلقه مضراب، که انگشت اشاره یا سبابه در داخل حلقه و انگشت شست در گودی مضراب و سه انگشت دیگر چسبیده زیر هم قرار می گیرند و از طریق مچ به روی سیم ها ضربه فرود می آوریم. بهترین مکان برای فرود آوردن مضراب ها بر روی سیم های سنتور، فاصله 4 سانتی متری خرک هاست.
و با کتاب شیوه سنتور نوازی اثر پشنگ کامکار شروع می شود و به ترتیب کتاب های فرامرز پایور، پرویز مشکاتیان، پشنگ کامکار و رضا شفیعیان با هنرجویان کار می شود.